Canalblog
Editer l'article Suivre ce blog Administration + Créer mon blog
Publicité
Sous l'Arbre qui rêve
.......Ællyo

Elliot Royer / AEllyo



Contact

Portfolio

Flux RSS

Archives

 

Publicité

Attention, les dessins présents sur ce blog m'appartiennent et ne sont pas libres de droits.

14 juin 2011

BD : Ambiance musique.

IMG_3202

note:pour une image plus nette, cliquez sur l'image.

Publicité
Publicité
Commentaires
T
ouai moi ossi je gueule kan jécoute la sik
Répondre
H
Je suis retourné voir sur le Blog de BOULET, et apparemment, ce dernier à supprimer ses commentaires (je le comprend, ça bouffait toute la place dans les commentaires.)<br /> Mais, manque de bol pour cet idiot de "le fumeur de lsd", comme tu peut le voir, son commentaire est coupé !!!
Répondre
H
Ce strip est bien. Mais c'est qui le c** (d'après toi) qui écrit OURS sans s'arrêter ? Et je n'ai pas vu à quel endroit il s'en est prit (du blog de Boulet)<br /> Sinon, bon strip. Moi aussi, il m'arrive de beugler comme une malade lorsque j'écoute de la musique. Tu n'es pas le seul...<br /> Bonne continuation.
Répondre
H
NAAAAAAOOOOOOOOOOOOONNNNNNNNNNNN !!!!<br /> Après le blog de boulet, c'est à mon blog que tu t'en prend ?<br /> Va pourrir en ENFER, POURRITURE DE MES DEUX !!!!<br /> <br /> PS: ton commentaire est coupé.<br /> Ou alors c'est un bug.
Répondre
L
oursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursoursours
Répondre
Publicité